به گزارش یزد ندا به نقل از عصرسیاست؛ یکی از راه‌های کسب قدرت  سیاسی و استمرار آن عملکرد مناسبی است که احزاب و جریان ها در طول مدیریت خود در نهاده ها برجای می‌گذرانند. در همین راستا اکثر جریان های سیاسی برای استمرار حضور خود در نهادهای عالی یکسری استراتژی هایی را به کارگیری می‌کنند تا به واسطه آن از مرگ سیاسی خود جلوگیری کنند.

مرگ سیاسی جریان‌های سیاسی یکی از عواملی است که می توان آن را به اقدامات جناح مربوطه و افراد شاخص آن نسبت داد که با اقدامات خود می‌توانند زمینه اوج و حتی انحطاط جریانی خاص برای همیشه را رقم بزنند.

توجه به حوادث و موضع‌گیری‌های جریان‌های سیاسی پس از انتخابات 88 می‌توان به خوبی این نکته را درک کرد که برخی با عدم بینش سیاسی و انحراف اعتقادی خود زمینه را برای مرگ همیشگی اصلاحات رقم زدند. اصلاح‌طلبان پس از انتخبات 88 همانطور که رهبر معظم انقلاب نیز فرمودند که این ها نظام را بر لبه پرتگاه قرار دادند با اقدامات خود قانون شکنی و عدم تسلیم در برابر قانون را بدعت گذاشتند و در راستای نیات تمامیت خواهانه خود قصد براندازی نظام را در سرمی‌پروراندند.

از دیگر مصادیق این تمامیت خواهی می‌توان حوادث مجلس ششم را نام برد که اصلاح طلبان با در اختیار داشتن مجلس و دولت قصد داشتند دیگر نیروها را از میدان به در کنند تا خود به تنهایی بر مسند امور تکیه زنند. از اصلی ترین ویژگی‌های شاخص این جریان می‌توان به مرعوب بودن اشاره کرد که در برابر تهدید های پوشالی غرب قصد نوشاندن جام زهر دیگری را داشتند.

اصلاح طلبان در سوابق سیاسی خود برای کسب قدرت و گرفتن مجلس و دولت استراتژی‌های گوناگونی را به کار گرفته اند که از جمله آن ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1- چهره سازی(استفاده از شخصیت های گمنام و خوشنام و تلاش برای گره زدن نام آنان با اردوگاه اصلاح طلبان از استراتژی های آن در انتخابات مختلف بوده است).

2-  حرف شنوی از یک مرجع واحد

3- تطهیر فتنه گران و تقلیل فتنه 88

4- تبلیغات و روزنامه های زنجیره ای

5- تلاش برای به فراموشی سپردن اختلافات

6- تخریب اصول گرایان و چهره های اصول گرایی

در توضیح مورد آخر باید به موارد متعددی اشاره کرد مواردی که باید مورد کنکاش قرار بگیرد تا تاکتیک های اصلاح طلبان برای تخریب رقیب بهتر عیان شود.

یکی از موارد تکنیک‌های مهمی که اصلاحات از آن بهره برده و خواهد برد استراتژی تجمع‌سازی است استراتژی که آن را می توان جزء کثیف‌ترین تکنیک‌های این جریان دانست در همین راستا اصلاح‌طلبان با استفاده از غفلت معنادار دولت و عدم حمایت از مشاغل که موجی از نارضایتی را در مردم به وجود آورده است سعی دارند از آب گل آلود ماهی بگیرند و با هدایت نارضایتی‌های به وجود آمده برای خود کلاه نمدی بسازند.

در بررسی دقیق‌تر این موضوع می‌توان به عدم حمایت دولت از جامعه کارگری کشور اشاره کرد که این عدم حمایت معنادار موجی از نارضایتی را در میان این قشر به وجود آورده است و برخی لید های اصلاح طلب نیز با سوء استفاده از این موقعیت این اعتراضات را هدایت کرده و در قالب تجمعات اعتراضی و اعتصابات قصد دارند از این حربه نیروهای اصولگرا را تخریب کنند.

هدایت نارضایتی های کارگری به سمت تجمعات اعتراضی و استفاده از آن برای تخریب دولت گذشته و مجلس کنونی یکی از همین تاکتیک‌ها است که اصلاح‌طلبان قصد دارند با تجمع سازی و هدایت آن به سمت تجمعات اعتراضی مقابل مجلس، خواسته‌هایی را از مجلس اصولگرا مطرح کنند که خارج از حوزه اختیارات آن‌ها باشد زیرا مجلس وظیفه اجرای قوانین را ندارد و این دولت است که مجری اجرای قوانین است و هنگامی که نمایندگان مجلس نتوانند به خواسته های معترضان پاسخ دهند مجلس را مقصر جلوه دهند  این نکته را نهادینه کنند که مجلس اصولگرا نتوانسته مشکلات را حل کند و از این طریق رقیب را از میدان به در کنند.

در توضیحی دیگر می توان گفت دولت قصد دارد در راستای رسیدن به اهداف خود از مجلس هزینه کند که برای این منظور در بیشتر موارد مجلس اصولگرا مقصر نشان داده می شود.

برخی از تحلیلگران پا را از این فراتر نهاده و از موضوع استیضاح وزیر آموزش و پرورش نیز در راستای همین پروژه نام برده اند به صورتی که دولت که خود قصد برکناری وزیر را داشته سعی کرده است با سناریو سازی تجمعات معلمان زمینه استتیضاح وزیر را با استفاده از کارت مجلس فراهم کند.

در ادامه همین سناریو انجمن صنفی منحله و غیرقانونی معلمان با خط گیری از فتنه‌گران و اصلاح‌طلبان سعی در متشنج کردن اوضاع را داشت که اصرار بر این تجمعات نارضایتی بسیاری از مردم را درداشت و در مواردی نیز نیروهای امنیتی دست به کار شدند و لیدرهای فتنه گر را دستگیر کردند. در خصوص تجمع معلمان همان بس که این جریان جمعی از زندانیان سیاسی و فتنه گران بارها حمایت خود را از این تجمعات اعلام کردند.